\section{\plain{Introduction}}
\begin{paragraph}
    \plain{Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ut id aliis narrare gestiant? Ergo hoc quidem apparet, nos } \textbf{\plain{ad agendum }}esse natos. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Pauca mutat vel plura sane; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. }
\end{paragraph}

\tableofcontents

\subsection{\plain{subintroduction}}
\begin{paragraph}
    \plain{Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid enim possumus hoc agere divinius?}
\end{paragraph}

\begin{paragraph}
    \plain{Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid enim possumus hoc agere divinius?}
\end{paragraph}

\begin{paragraph}
    \plain{Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid enim possumus hoc agere divinius?}
\end{paragraph}

\begin{paragraph}
    \plain{Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. }
\end{paragraph}

\subsection{\plain{subintroduction}}
\begin{paragraph}
    \plain{Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed hoc sane concedamus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. }
\end{paragraph}


\subsubsection{\plain{Details}}
\begin{paragraph}
    \plain{Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Rationis enim perfectio est virtus; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Nos vero, inquit ille; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Prioris generis est docilitas, memoria; Duo Reges: constructio interrete. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quod vestri non item. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
}
\end{paragraph}